recordatus autem Deus Noe cunctarumque animantium et omnium
iumentorum quae erant cum eo in arca adduxit spiritum super
terram et inminutae sunt aquae
et clausi sunt fontes abyssi et cataractae caeli et
prohibitae sunt pluviae de caelo
reversaeque aquae de terra euntes et redeuntes et coeperunt
minui post centum quinquaginta dies
requievitque arca mense septimo vicesima septima die mensis
super montes Armeniae
at vero aquae ibant et decrescebant usque ad decimum mensem
decimo enim mense prima die mensis apparuerunt cacumina montium
cumque transissent quadraginta dies aperiens Noe fenestram
arcae quam fecerat dimisit corvum
qui egrediebatur et revertebatur donec siccarentur aquae
super terram
emisit quoque columbam post eum ut videret si iam cessassent
aquae super faciem terrae
quae cum non invenisset ubi requiesceret pes eius reversa
est ad eum in arcam aquae enim erant super universam terram
extenditque manum et adprehensam intulit in arcam
expectatis autem ultra septem diebus aliis rursum dimisit
columbam ex arca
at illa venit ad eum ad vesperam portans ramum olivae
virentibus foliis in ore suo intellexit ergo Noe quod
cessassent aquae super terram
expectavitque nihilominus septem alios dies et emisit
columbam quae non est reversa ultra ad eum
igitur sescentesimo primo anno primo mense prima die mensis
inminutae sunt aquae super terram et aperiens Noe tectum arcae
aspexit viditque quod exsiccata esset superficies terrae
mense secundo septima et vicesima die mensis arefacta est
terra
locutus est autem Deus ad Noe dicens
egredere de arca tu et uxor tua filii tui et uxores
filiorum tuorum tecum
cuncta animantia quae sunt apud te ex omni carne tam in
volatilibus quam in bestiis et in universis reptilibus quae
reptant super terram educ tecum et ingredimini super terram
crescite et multiplicamini super eam
egressus est ergo Noe et filii eius uxor illius et uxores
filiorum eius cum eo
sed et omnia animantia iumenta et reptilia quae repunt
super terram secundum genus suum arcam egressa sunt
aedificavit autem Noe altare Domino et tollens de cunctis
pecoribus et volucribus mundis obtulit holocausta super altare
odoratusque est Dominus odorem suavitatis et ait ad eum
nequaquam ultra maledicam terrae propter homines sensus enim et
cogitatio humani cordis in malum prona sunt ab adulescentia sua
non igitur ultra percutiam omnem animantem sicut feci
cunctis diebus terrae sementis et messis frigus et aestus
aestas et hiemps nox et dies non requiescent
